ด้วยความรู้สึกผสมปนเปทั้งความสุขและความเศร้า พวกเราที่ Liberia Association of Writers (LAW) ได้เขียนถ้อยคำเหล่านี้ในวันก่อนการวางมือให้กับ Joseph Saye Guannu ปรมาจารย์ด้านปากกาที่มีชื่อเสียงที่สุดคนหนึ่งของไลบีเรียเรารู้สึกมีความสุขเพราะเขาอุทิศชีวิตวัยผู้ใหญ่เกือบทั้งหมดให้กับงานเขียน โดยเฉพาะการบันทึกประวัติศาสตร์ของประเทศตั้งแต่สมัยที่ไลบีเรียยังเป็นอาณานิคมในปัจจุบัน ก่อนปี 1822 ในฐานะครู เขาหล่อหลอมจิตใจของเยาวชนในประเทศ ทั้งใน โรงเรียนประถมศึกษาและมหาวิทยาลัย ในฐานะนักเขียน ซึ่งเป็นหนึ่งในชนพื้นเมืองไม่กี่คนที่จบปริญญาเอกในสมัยของเขา (ซึ่งก็เป็นเรื่องใหญ่ในตอนนั้น) เขาเขียนตำราประวัติศาสตร์หลายเล่ม ซึ่งหลายเล่มยังคงใช้ในโรงเรียนไลบีเรียจนถึงปัจจุบัน เขามีส่วนสำคัญในการแก้ไขข้อมูลที่ผิดมากมายเกี่ยวกับไลบีเรียและผู้คนในไลบีเรีย
ดร. Guannu คือสัญลักษณ์
ในโลกวรรณกรรมของไลบีเรีย เขาวางไลบีเรียไว้บนแผนที่สำหรับงานเขียนที่ชาญฉลาดของเขา
ดร. Guannu ล้มป่วยลงและได้รับการดูแลจากสมาชิกในครอบครัว พระพลานามัยทรุดโทรมลงเรื่อย ๆ ตั้งแต่ไม่พูดมาก กินแต่ข้าว ตรัสแต่คำสวัสดี ไม่ตรัสอะไร ๆ ทั้งสิ้น ก่อนที่พระองค์จะถูกเรียกจากชีวิตนี้ เมื่อถึงเวลานั้น พวกเราสมาชิกของ LAW ก็คาดหวังว่านาทีที่เลวร้ายที่สุดจะมาถึง และรออย่างใจจดใจจ่อ
ไม่กี่นาทีหลังจากที่เขาเสียชีวิต ลอว์ก็ได้รับโทรศัพท์จากหลานสาวที่กำลังร้องไห้ของเขา โดยบอกว่า ‘พระสันตปาปาไปแล้ว’ โอ้ ลาก่อนชีวิตที่ดี รับใช้พระเจ้าและมนุษยชาติ หลังจากปลอบใจและขอบคุณพวกเขาที่อยู่เคียงข้างพ่อและลุงในยามที่เขาต้องการมากที่สุด เราก็วางสาย ไม่กี่นาทีต่อมา เราได้รับโทรศัพท์อีกครั้ง ขอคำแนะนำว่าควรดำเนินการอย่างไร เพราะรัฐบาลแจ้งว่าต้องการนำศพของนักเขียนผู้คงแก่เรียนผู้ล่วงลับไปยังมอนโรเวีย เรานึกถึงอะไรขึ้นมาทันที: แล้วทำไม ดร. กวนนู ถึงแก่กรรมไปแล้ว? ทำไม จะทำอย่างไรกับศพของเขา? เพราะตรงไปตรงมา ไม่ว่าจะด้วยความรักหรือความอับอาย ดร. กวนนูจะถูกฝัง พิธีฝังศพไม่ว่าจะหรูหราหรือเรียบง่ายเป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรมของเรา คนตายจะต้องถูกฝัง
ความจริงก็คือ สิ่งนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากรัฐบาลหนึ่งไปยังอีกรัฐบาลหนึ่ง ผู้คนรับใช้ประเทศนี้ อุทิศทั้งชีวิตเพื่อบางคน เพื่อให้แน่ใจว่าไลบีเรียจะดีขึ้นสำหรับชนรุ่นหลังที่ยังไม่เกิด เมื่อเป็นมนุษย์ มีอยู่ช่วงหนึ่งในชีวิตของผู้คนที่พวกเขาแทบจะกลายเป็นทารกอีกครั้ง ไม่สามารถทำสิ่งที่พวกเขาทำในช่วงวัยแรกรุ่นได้เพราะพวกเขาไม่มีพละกำลังขนาดนั้นอีกต่อไป นี่คือเวลาที่พวกเขาต้องการให้ผู้คนแสดงให้พวกเขาเห็นว่าการเสียสละของพวกเขาเพื่อพระเจ้าและประเทศชาตินั้นไม่มีใครสังเกตเห็น
แต่ไม่ เรารอจนกว่าบุคคลนั้นจะตาย
ทันใดนั้นเราก็มีเงินที่จะให้ครอบครัวซึ่งเป็นเงินที่หากได้รับแม้เพียงหนึ่งในสี่เมื่อจำเป็นที่สุด คนๆ นั้นอาจจะยังมีชีวิตอยู่ จากนั้นในวันงานศพ เราอ่าน ‘หนังสือราชกิจจานุเบกษา’ วางพวงหรีดขนาดมหึมาบนหีบศพ และพูดว่า ‘เขา/เขาเป็นข้าราชการที่อุทิศตน’ อย่างจริงจัง?
คุณรู้ไหม นี่ไม่ใช่การปกป้องว่าทำไมข้าราชการบางคนเข้ารับราชการโดยมีเป้าหมายเดียวคือการขโมย พวกเขาอาจคิดว่าไม่มีใครสนใจเมื่อพวกเขาไม่สามารถทำงานได้ ดังนั้นพวกเขาอาจขโมยสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้เช่นกัน ไม่ต้องกังวล เงินที่ถูกขโมยไปนั้นไม่ได้ส่งผลดีต่อขโมยและผู้รับผลประโยชน์ของเขาเลย หลักฐานอยู่เต็มไปหมด
ปริศนานี้จะต้องหยุด มาเรียนรู้ที่จะแสดงต่อผู้คนเมื่อพวกเขารู้สึกประทับใจกับท่าทางมากที่สุด เมื่อพวกเขาตายไป เราจะทำอะไรก็เพื่อตัวเราเอง ดังที่ชายชราคนหนึ่งกล่าวไว้ว่า ‘ตายไปก็ตายไป การฝังศพทั้งหมดไม่เหมือนกัน’ ไม่ว่าการฝังศพจะมีราคาหนึ่งล้านดอลลาร์หรือหนึ่งร้อยดอลลาร์ มันก็คือการฝังศพ และสิ่งที่ต้องทำเพื่อผู้ตาย
ดร.โจเซฟ ซาเย กวนนู คุณมีชีวิตที่ดี ชีวิตที่เป็นแบบอย่างที่ควรค่าแก่การเอาอย่าง! จากก้นบึ้งของหัวใจ พวกเราที่ Liberia Association of Writers (LAW) ขอขอบคุณอย่างจริงใจสำหรับการเสียสละของคุณต่อพระเจ้าและประเทศ!
credit : ribeha.net
longchampoutletsaleonline.net
arcadecrafting.com
fofan.org
alyandajfans.com
halo50k.com
newcoachfactory.com
fascistgaming.net
shamsifard.com
authenticnationalspro.com
infamousclan.net
synergyfactor.net
